In private equity wordt er veel meer samengewerkt dan op de aandelenmarkt. Dat zorgt voor meer transparantie, kennisdeling en onderling vertrouwen terwijl er tegelijkertijd sprake is van een gezonde competitie. De ultieme vorm van samenwerking is in een zogenaamde club- deal, die heeft gezorgd voor een groter bereik en meer spreidingsmogelijkheden. Om het beste rendement te halen in private equity is het belangrijk om onderdeel te zijn van het private equity-netwerk.
Voordelen van het clubachtige netwerk bij private equity
Een belangrijk verschil tussen beleggen in beursgenoteerde bedrijven ten opzichte van private equity is de mogelijkheid om samen te werken. Op de aandelenmarkt is samenwerken niet mogelijk. Beleggers zijn elkaars concurrenten en geen enkele grote belegger wil zijn plannen over aan- of verkopen delen met een ander. Bovendien is het aandeelhouders soms niet eens toegestaan om samen te werken. Er zijn ook zo veel beleggers dat het onmogelijk is dat iedereen elkaar kent. Bij private equity is samenwerken heel normaal. Elke transactie is zichtbaar, inclusief de betrokken private equity-partijen en de financiers. Soms is ook duidelijk welke prijs er is betaald en wat de voorwaarden zijn, inclusief het convenant van de financiering. Zo’n transparantie is alleen mogelijk als er sprake is van vertrouwen over en weer. Dat vertrouwen werkt disciplinerend. Niemand wil in zijn hemd staan doordat er belangrijke details over het hoofd zijn gezien.
Club-deals en co-investeringen
In een zogenaamde club deal werken meerdere private equity-huizen samen aan een buy- out. De piek van de club-deals lag in de periode 2003 – 2007. Omdat het vaak grotere deals zijn, willen de kopers vooraf zekerheid over de financiering die wordt verzorgd door een syndicaat van banken en institutionele beleggers. Zo’n vergaande samenwerking zonder dat er nog wat op papier staat, vereist vertrouwen en transparantie. Daarvoor is vereist dat mensen elkaar kennen. Wat dat betreft is Londen, nog altijd het financiële hart van Europa, een uitstekende locatie. Grotere financiers kunnen eisen dat ze elke deal zien, mits ze na akkoord ook over de brug komen met grote bedragen. Wanneer een persoon zich niet aan de ongeschreven regels heeft gehouden, ligt deze uit de club. Een alternatief voor een club-deal is de co-investering. Een co-investering is een minderheidsbelang in een buy-out naast de hoofdinvestering vanuit het private equity-fonds. Dit is mogelijk door de kleinere omvang van de hedendaagse buy-outs. Daarnaast zorgt een co-investering voor meer flexibiliteit en liggen de kosten lager dan bij een directe investering in het fonds. Maar een co-investeerder is niet automatisch onderdeel van de club en blijft dus buiten beeld bij belangrijke beleggingsbeslissingen. Een goede relatie met de betrokkenen is wel vereist. Om die reden blijft co-investeren meestal beperkt tot grotere institutionele beleggers die al een relatie hebben met het private equity-fonds.
Meer rendement met beleggen via een netwerk
Private equity is moeilijk toegankelijk voor particuliere beleggers. Dat komt in de eerste plaats door de hoge toetredingsdrempels. Zelfs kleine pensioenfondsen worstelen om een goede toegang te krijgen tot private equity. Wie een goed gespreide portefeuille wil met daarbinnen een allocatie naar verschillende private equity-fondsen, moet al snel over tientallen miljoenen beschikken. Nu zijn er wel partijen die een ‘oplossing’ bieden om in private equity te beleggen, maar de verschillen in rendement binnen private equity zijn groot. Toegang alleen is dus niet voldoende, belangrijk is dat de belegger toegang krijgt tot het brede palet aan private equity-investeringen. Dat is niet mogelijk zonder zelf onderdeel te zijn van de club. Mensen uit de private equity wereld beschikken over een netwerk waar buitenstaanders moeilijk tussen kunnen komen. Dat betekent de ze de luxe hebben om selectief te kunnen zijn bij de selectie. Ze beleggen alleen in de beste fondsen en kunnen ook precies aangeven wat er ontbreekt bij de fondsen die ze niet hebben geselecteerd. Beleggers in private equity die geen onderdeel zijn van de club, zijn al blij met elk fonds waarin ze kunnen beleggen. Er is dan sprake van adverse of negatieve risicoselectie. Fondsen van private equity-huizen die erg populair zijn, zitten namelijk in korte tijd vol. Wat overblijft zijn fondsen die een bovengemiddelde kans hebben om ondermaats te presteren. Daarnaast kan het ook zorgen voor ongewenste concentratierisico’s. In de financiële wereld is het ultieme doel van asset managers om zo veel mogelijk assets op te halen. Het doel van private equity partijen is om een zo hoog mogelijk rendement te behalen. Dat is een belangrijke reden om investeringen op het gebied van private equity te laten verzorgen door insiders op het gebied van private equity.
Foto: Louis Villasmil
Han Dieperink
Het artikel is geschreven door Han Dieperink, beleggingsspecialist, Chief Investment Strategist bij vermogensbeheerder Auréus, voormalig Chief Investment Officer van de Rabobank, schrijver van verschillende boeken over de financiële markten en beleggen en Senior Advisor bij BB Capital.
