De wereld gaat Private

29 april 2021

Private markten groeien snel. Waar private equity de tegenhanger is van beursgenoteerde aandelen, is private debt een alternatief voor obligaties of een banklening. Voor veel vastgoedbeleggers is een beursnotering tegenwoordig eerder een last dan een lust, terwijl het aantal private vastgoedinvesteringen groeit en bloeit. Door moderne technologie en communicatie worden private markten steeds transparanter. Daarmee zijn ze toegankelijk voor steeds meer beleggers.

Vergelijk het met online marktplaatsen

De principes van marktplaatsen op het internet zijn te vergelijken met een effectenbeurs. Alleen handelt de koper rechtstreeks met de verkoper. De intermediair, in dit geval een beurs of een bank, verdwijnt. Er zijn ruwweg drie oorzaken waarom het aandeel van private markten groeit: de toenemende kosten en verplichtingen die samenhangen met een officiële beursnotering, de mogelijkheid om sneller te schakelen bij transacties en de focus op de lange termijn.

Nadelen beursnotering

 Waar het vroeger een privilege was om een notering te hebben op een
effectenbeurs, wegen de voordelen tegenwoordig nauwelijks op tegen de nadelen. Vooral na Sarbanes-Oxley Act (SOx 2002) is de regeldruk voor beursgenoteerde bedrijven toegenomen. Een directie die de interne controle niet op orde heeft, loopt het risico op een geldboete of zelfs een gevangenisstraf. Verder moet een beursgenoteerd bedrijf veel openbaar maken, zoveel dat de concurrent ook van deze informatie kan profiteren. Ook nemen door de vele regels de kosten van compliance toe. Vooral bij kleinere beursgenoteerde bedrijven wegen dan de voordelen niet meer op tegen de nadelen. Dat komt ook doordat analisten steeds minder interesse hebben in kleine bedrijven, ook een direct gevolg van regelgeving. In het verleden gingen bedrijven naar de beurs om nieuw kapitaal op te halen. Nu is er voldoende liquiditeit in private markten. Institutionele beleggers zoals pensioenfondsen, sovereign wealth funds en verzekeraars beleggen meer in private markten, bijvoorbeeld om de index te verslaan. Naast beursgenoteerde obligaties bestond er altijd al een grote markt voor onderhandse leningen. Private debt stapt vooral in het gat dat de banken achterlaten, meestal omdat een financiering niet voldoet aan de Bazel-normen. Ook vastgoedbeleggers hebben het afgelopen jaar mogen ervaren wat de nadelen van een beursnotering zijn, namelijk in de vorm van een ongekende bewegelijkheid. Een schril contrast met de rust bij een directe vastgoedbelegging.

Focus op de lange termijn

Op private markten is het eenvoudiger om je te onttrekken aan de waan van de dag. Een aandeel op de beurs beweegt elke dag en bedrijven hebben de neiging om te reageren op grote bewegingen. Om dit te voorkomen communiceren ze uitgebreid met analisten. Daarmee zorgen ze ervoor dat analisten niet voor verrassingen komen te staan. Het gevolg is echter wel dat er een tunnelvisie ontstaat op de komende kwartaalcijfers. Dat is immers waar de analisten op worden afgerekend. Dit kwartaalkapitalisme leidt tot kortzichtigheid, tot het reageren op incidenten waarbij automatisch de lange termijnvisie uit het zicht raakt. Private bedrijven hoeven zich niet te verantwoorden aan analisten of aan activistische of ongeduldige aandeelhouders. Ook hoeven ze zich geen zorgen te maken over de komende kwartaalcijfers. Zij kunnen wel investeren in lange termijn groei, bijvoorbeeld door mensen te trainen, te investeren in systemen en in nieuwe technologie. Een kortetermijnvisie helpt alleen de analisten en de aandeelhouders die een kort ritje willen maken, maar het kan de lange termijn belangen van de onderneming schaden.

Foto: Alessa Ciraulo